Z dniem 4 listopada 1971 roku weszła w życie kluczowa ustawa, mająca na celu uregulowanie stanu prawnego nieruchomości rolnych w Polsce. Dzięki niej, wielu rolników miało możliwość legalizacji własności gruntów w obrębie swoich gospodarstw, często korzystając z opcji nabycia bez ponoszenia kosztów. Mimo upływu lat, nie brakuje przypadków, gdzie status prawny gruntów rolnych pozostaje niewyjaśniony, stanowiąc jedno z kluczowych wyzwań w ramach prawa cywilnego – obszaru, w którym specjalizuje się nasza kancelaria w Łodzi. Rewizja przepisów nastąpiła z datą 26 marca 182 roku, kiedy to uchylono wcześniejszą ustawę, zachowując jednak możliwość nabycia gruntów rolnych. Obecnie, wnioski w tej materii rozpatrywane są przez sąd rejonowy, zlokalizowany w miejscowości położenia danej nieruchomości, a nie przez organ administracji.

Wsparcie prawne w procesie uwłaszczenia

Nasza kancelaria oferuje wszechstronną pomoc w przygotowaniu i złożeniu wniosku o uwłaszczenie gruntu. Konieczne jest w tym przypadku określenie poprzedniego właściciela terenu oraz zaproszenie go do udziału w procedurze. W sytuacji, gdy właściciel nie żyje, jego rolę przejmują spadkobiercy. Doświadczenie pokazuje, że często w postępowaniu uczestniczą także sąsiedzi danej nieruchomości lub spadkobiercy ubiegający się o uwłaszczenie. Niezbędnym elementem wniosku jest aktualny wyciąg z księgi wieczystej lub oświadczenie o braku takiej księgi dla danego gruntu. Adwokat pomoże w poprowadzeniu powyższej procedury.

Ponadto, nasze usługi obejmują reprezentację rolnika przed sądem, który bada:

• Czy osoba ubiegająca się o uwłaszczenie była rolnikiem na dzień 4 listopada 1971 roku,
• Czy nieruchomość była wówczas w samoistnym posiadaniu wnioskodawcy,
• Jakie były okoliczności wejścia w samoistne posiadanie nieruchomości – czy nabyto ją bezpłatnie, czy też odpłatnie.

Procedura uwłaszczenia jest możliwa, gdy:

• Posiadanie gruntu na dzień wejścia w życie ustawy opierało się na samoistnym posiadaniu wynikającym z umowy sprzedaży, zamiany, darowizny, umowy dożywocia czy innej umowy przewidującej transfer własności,
• Samoistne posiadanie trwało bez przerwy co najmniej przez pięć lat, a w przypadku złej wiary – przez dziesięć lat.

W kontekście ustalania prawa do własności nieruchomości zgodnie z ustawą z 4 listopada 1971 roku, kluczowe jest udowodnienie, że w chwili jej wejścia w życie, dana osoba faktycznie sprawowała nad nią kontrolę na zasadach analogicznych do właścicielskich. Zgodnie z definicją zawartą w art. 336 Kodeksu cywilnego, samoistny posiadacz to ten, kto traktuje dany obiekt jak własny, nie tylko w przekonaniu własnym, ale również poprzez działania widoczne dla otoczenia, wskazujące na pełnienie funkcji właściciela. Jak zaznaczył Sąd Najwyższy, samoistne posiadanie musi być wyraźnie manifestowane poprzez aktywne i zewnętrznie zauważalne korzystanie z nieruchomości. Dodatkowo, osoba ubiegająca się o uwłaszczenie musiała w ówczesnym czasie posiadać cechy charakterystyczne dla rolnika. Chociaż ustawa z 1971 roku nie dostarcza bezpośredniej definicji rolnika, zarówno doktryna prawna, jak i orzecznictwo sądowe oferują stosunkowo szeroką interpretację tego pojęcia. Przykładowo sąd uznał, że za rolnika, w rozumieniu tejże ustawy, uznaje się osobę posiadającą wiedzę i umiejętności rolnicze, niezależnie od tego, czy są one natury praktycznej, czy teoretycznej. Istotne jest również, że taka osoba, samodzielnie lub z pomocą rodziny, prowadziła indywidualne gospodarstwo rolne, nawet jeśli działalność ta nie była jej głównym zajęciem czy źródłem dochodu.

Nabycie nieruchomości w ramach ustawy o uwłaszczeniu jest automatyczne. W trakcie procesu, wnioskodawca zobowiązany jest do uiszczenia opłaty sądowej.

Zasięgając wsparcia adwokata, procedura uwłaszczeniowa staje się znacznie bardziej przystępna. Nasza kancelaria prawna w Łodzi służy pomocą w tej delikatnej kwestii, oferując profesjonalne doradztwo i reprezentację.